Laatste blog - 7 weken thuis

Dit is ons laatste verhaal op deze blog. Allereerst, iedereen die mee heeft gelezen, gereageerd, en meegeleefd heeft met ons, heel erg bedankt!!! We vonden het heerlijk om al jullie reacties te lezen. Dank jullie wel!!

Ook iedereen die ons een kaartje heeft gestuurd, heel erg bedankt! Wat waren dat er veel. En nog steeds druppelt er zo nu en dan eentje onze brievenbus binnen. Geweldig!

Nu we een zeven weken terug zijn in Nederland lijkt Nigeria al weer ver weg en lang geleden en toch ook weer niet. Het waren drie bijzonder intense maanden en we denken er vaak aan terug.Toch zijn er nog regelmatig momenten dat we terugdenken aan onze maanden daar. En met name hoe anders het daar was!
Bijvoorbeeld, dat we hier in Nederland:

• het water uit de kraan gewoon voor alles kunnen gebruiken
• niet overal meer dettol in hoeven te doen (afwaswater, naspoelwater was, zeep
• geen afspraak hoeven te maken met een chauffeur om ergens heen te gaan (al is het maar voor boodschappen...)
• zo op de fiets kunnen springen en kunnen gaan en staan waar we willen
• niet meer hoeven te kijken of er ergens een hagedis of kakkerlak zit (gelukkig hebben we dat ook maar amper binnenshuis meegemaakt)
• weer zelf alles kunnen koken en dat we zoveel aanbod en variatie hebben
• geen hotelpersoneel hebben rondlopen tijdens avondeten of ontbijt, die (goedbedoeld) steeds vragen waarom onze kinderen zo onrustig zijn
• de wasmachine gewoon aan kunnen zetten en we geen dagelijkse handwasjes meer hoeven doen, kromgebogen in een douchecabine
• geen stapels geld meer hoeven te tellen om een week hotel-verblijf af te rekenen (alles in Nigeria gaat cash, en het grootste biljet is ongeveer €4....)
• weer drop hebben, en chocolade in overvloed (die niet meteen smelt), en Limburgse vlaai (alhoewel onze jongens daar nog niet zo weg van zijn, helaas), en voldoende groente bij het eten (ook daar zijn onze jongens nog niet echt dol op, zoals zovele kinderen...)
• weer de ruimte van een heel huis hebben
• heerlijk op ons eigen stekkie zijn!!!!

Wel vinden we het erg jammer dat:

• de temperatuur zo anders is (de Nederlandse kou was effe lekker de eerste week, maar nu.....)
• een zwembadbezoek heel anders is  (kouder, binnen en drukker)
• er hier altijd wisselgeld voorhanden is en je dus nooit zomaar snoepjes krijgt ipv t laatste wisselgeld
• er niet meer zo veel interessants te zien is tijdens een autoritje: geen straatverkopers die je opblaasbadjes, gekookte eieren, enorme spiegels of boeken willen verkopen, geen ontelbare stalletjes met allerlei koopwaar, van salontafels tot kippen tot elektronica, geen mensen die met naaimachines op hun hoofd rondlopen, of mensen in prachtige kledij (vooral op zondag!), geen aftandse auto's in het straatbeeld met overal herrie en getoeter. Nigeria leeft echt op straat!!

Sinds het vorige blog verhaal hebben we kerst gevierd, hebben de jongens voor het eerst vuurwerk gezien (en prompt vroegen ze iedere avond die hele week of het vanavond weer was), hebben ze enthousiast in de tandartsstoel gezeten (want die kon bewegen!), is Robert op zijn werk begonnen (wat hen kortstondig weer even wat drukker heeft gemaakt), hebben ze een werkelijk PRACHTIGE slee gekregen (dank, Lonneke en Anke); helaas lag er nog niet genoeg sneeuw om te kunnen sleeën (maar het beetje sneeuw zelf, hier in Limburg, was ook al een ervaring op zich) en gaan ze binnenkort langzaamaan op school beginnen (vooral Kehinde heeft daar erg veel zin in).

Kortom, we werken naar een ritme van alledag toe, en we genieten er steeds meer van: ons grote avontuur gaat gewoon door.....

Sinds we thuis zijn zien we de jongens steeds minder druk worden. Ze zitten nu regelmatig rustig met iets te spelen en kunnen daar dan zeker een uur mee bezig zijn (bijv. kleien, liedjes luisteren of met de treinbaan spelen). Maar we merken dat verstoring van de normale regelmaat (bijv. Robert gaat werken, er komt bezoek, etc.) toch weer tot onrust en drukte bij hen leidt. Dus houden we het de komende tijd nog steeds rustig qua bezoek. Maar schroom vooral niet ons te mailen, whatsappen, bellen, enz.!