Uitstapje naar de Olumirin watervallen in Erin-Ijesa

Weer een uitstapje vandaag, samen met het andere Nederlandse gezin!

Zodra we tegen de jongens zeggen 'Mr Fatai' (de naam van onze chauffeur), worden ze helemaal enthousiast en blijven ze 'Mr Fatai! Mr Fatai!' roepen - want dat betekent voor hen een autoritje, en dus veel te zien onderweg.

Vandaag gaan we naar de Olumirin watervallen. Rond 10:30 rijden we weg, zoals altijd is er veel te zien onderweg, in Osoghbo is 't druk op straat en wat file. Daarna geeft Fatai meer gas: we rijden o.a. door Ilesha,  de geboorteplaats van onze kids. Blijkbaar is dat een vruchtbaar gebied, veel "farming", we zien ook veel bananenbomen staan, ook staat er een bierbrouwerij (International Breweries Plc).

In het nabijgelegen plaatsje Erin-Ijesa liggen de watervallen - vanaf het centrumpje rijden we een klein straatje in, met het bekende slechte wegdek, dus weer lekker wiebelen. Bij de ingang/parkeerplaats van de waterval geven ze aan dat je vooraan in de straat t kaartje had moeten kopen! Dat was volgens Fatai de vorige keren nog niet zo, en hij uit zijn ongenoegen duidelijk. Fatai gaat alleen terug voor de kaartjes en wij kunnen alvast gaan lopen: het eerste stukje in de brandende zon, onder harde muziek van een DJ die daar zit, dan brede trappen op onder de bomen, waar twee hele oude mannetjes op een trom staan te slaan. Het verharde pad vervolgt vlakker en al gauw komen we aan stromend water. Mooi pad erlangs, er gaat een jongeman met ons mee, die draagt ook regelmatig Kehinde (en Robert Taiwo), want soms zijn de treden/stenen groter dan hun korte beentjes. 

Al na een half uur of zo komen we aan de 1e waterval: erg mooi en best wel hoog. En aantal vrouwen met badmutsen, genieten ook van de waterval (als je haar maar goed zit - nog nooit een land met zoveel kappers gezien). Vervolgens is er de optie op nog een klim met trappen. Aan de zijkant van die trappen is men niet verder gekomen dan metalen pinnen omhoog langs de trap, geen leuning of zo (veiligheid wordt in dit land ook heel anders ingevuld). Daar boven is een tweede waterval, maar om daar te komen, moeten we nog wel naar beneden klauteren, via een best wel steile stenen helling, lekker voor Robert met een jongetje op z'n arm. Het is echt wel de moeite waard, een mooie hoge waterval. Wij eten onze boterhammen daar op, en ook Bjorn en Suzanne lunchen daar met Ajayi. Een nieuwe lichting badmuts mevrouwen willen met ons op de foto, in allerlei combinaties, vinden wij ook wel lachen. 

De terugtocht gaat voorspoedig, Fatai is bij de eerste waterval gebleven en heeft lekker gezwommen. Net voor vieren zijn we weer thuis,