Over de dagen die voorbij gaan

Onze derde week samen, en zo'n 2,5 week in Oshogbo.

Eigenlijk is er sinds onze vorige blog post niet zoveel spannends gebeurd. 

Zo is het er nog niet van gekomen om te gaan zwemmen, want ofwel:
- de badmeester was er een dagje niet, 
- het was feestdag/weekend, en dan is het zwembad drukker bezocht door lokale mensen, terwijl we met de eerste te-water-lating graag wat meer rust willen 
- na een halve dag stralend weer is er plotsklaps een forse onweersbui, waardoor je toch maar afziet van zwemmen. (hè, ik had zowaar effe kippevel, bijna vergeten hoe dat voelt)
Misschien komende week dan maar eens een poging wagen?

We proberen nu elke dag een wandelingetje te maken in het gebied net rond het hotel. Daar zitten o.a. kleine winkeltjes, waar van alles wordt verkocht. Met klein bedoelen we ook echt klein, regelmatig is de koopwaar niet meer dan 1 tafel vol. Zo hebben we ook bij een schoenmaker de zolen van 2 schoenen laten plakken voor, jawel, ongeveer 80 cent per zool (200 naira). De jongens gebruiken de wandelingen ook om hun kennis van het Nederlands te oefenen door met veel enthousiasme te benoemen wat we onderweg zoal zien: 'vlinder'! 'vlinder'! 'vlinder'! 'geit'! 'geit'! 'geit'! 'auto'! 'auto'! 'auto'! (soms ook nog 'mato', het Yoruba woord voor auto...). En Taiwo heeft gisteren van onze Alkmaarse buren het woord 'doei!' geleerd, en brengt dat sindsdien driftig in de praktijk. Aan de gepaste timing hiervan moet nog een beetje gesleuteld worden.

Eergisteren kwam er op het eind van de wandeling een man met een enorme geit aan een touw aangelopen. De geit was zo hoog als onze jongens groot waren en had vervaarlijke hoorns. De jongens vonden het erg spannend, maar bleven op gepaste afstand... Na het maken van een foto liep de man met de geit door, en toen oordeelden de jongens: 'olifant'!

Op 1 oktober was het een Nigeriaanse feestdag, National Day (dan vieren de Nigerianen de onafhankelijkheid, de 'bevrijding' van de Britten). Er waren dus ook meer Nigerianen in de speeltuin, en wat kinderen bleken de kooi van de 2 aapjes te hebben geopend: die hadden ook liberation day! Toen wij bij de speeltuin aankwamen, renden er een horde kinderen rond, achterna gezeten door 2 apen, die weer door een paar volwassenen van het hotel werden achterna gezeten. Veel commotie, weinig actie. Na een paar halfslachtige pogingen met wat banaantjes belandde 1 aap toch in de kooi, daarna zijn we weer vertrokken.... Vandaag zaten ze allebei weer in hun kooi.

Gisteren ook op de veranda vóór onze kamer de eerste kakkerlak vermoord met onze Raid Multi-purpose insect killer. Er zullen er naar verwachting nog wel een paar volgen.... En de hele veranda geurt nu nog naar de chemische geur van het goedje.

En verder volgen we het ritme van de dagen die voorbij glijden: opstaan, wat spelen, ontbijtje, wat spelen, douchen/tandenpoetsen, wat spelen, glaasje melk, wandelingetje, lunch (indo-mie), dvd-tje kijken, middagdutje, wat spelen, fruitje, eten bestellen in het restaurant/eetzaal, naar de speeltuin, wat spelen, eten in het restaurant/eetzaal, wat spelen, douchen/tandenpoetsen en dan de jongens in slaap zien te krijgen.... En voeg naar willekeur op elk moment toe: aanpassen aan elkaar, door grenzen opzoeken en broer-ruzies (met name om het bezit van speelgoed danwel aandacht).

Volgende week een nieuwe poging om te gaan zwemmen, en waarschijnlijk een uitstapje....! En terwijl we dit schrijven stort er een enorme regenbui neer, alsof iemand een zwembad leegkiept....