Osun Sacred Groves

Ons eerste toeristische uitstapje met de jongens!

Samen met het Nederlandse stel waar we de rechtszaak mee hebben gehad (Bjorn en Suzanne) gaan we naar de Osun Sacred Groves. Dit is een stukje oerwoud, net buiten Osogbo gelegen, dat een van de laatst overgebleven heilige Yoruba plaatsen is (daarom is het ook UNESCO wereld erfgoed). Hier staan traditionele Yoruba beelden, maar ook veel surrealistische kunst van de Oostenrijkse Suzanne Wegner, die in de jaren '60 naar Nigeria kwam en helemaal opging in de Yoruba cultuur. Details over de plek kun je vinden op https://en.wikipedia.org/wiki/Osun-Osogbo Ieder jaar wordt er ook een groots festival gehouden, op de 2e vrijdag van Augustus, het Osun Festival. Mooie foto's van de afgelopen editie vind je op http://www.okayafrica.com/news/osun-osogbo-festival-2015-photos/#slide1

Mr Fatai komt ons rond 11 uur halen (de jongens zijn al uren enthousiast dat hij komt: "Mr Fatai! Mr Fatai!" , want dat betekent een autoritje, en veel te zien!). Het is een korte rit, de Sacred Groves liggen net buiten Osogbo. Een mooi groen gebied - verfrissend na al dat zand!

Na entree te hebben betaald, leidt onze gids ons via de Science Fiction achtergelaten ingangspoort over een breed pad, waarlangs al wat beelden staan (oa de Yoruba godin van de vruchtbaarheid) naar de heilige 'grot'. Net voordat we daar aankomen begint het fiks te regenen, dus schuilen we snel in een soort galerijtje, waar de kippen kakelend uitvliegen als wij eronder duiken. In afwachting van het einde van de bui eten we daar onze boterhammetjes.

Als het droog is gaan we daarna de 'grot' in, zonder schoenen, en daar mogen we geen foto's maken, want het is een heiligdom! Als we binnen zijn, blijkt de 'grot' een soort stalletje op een (ook natte) binnenplaats, waar drie mensen zitten. De gids schermt slim de steen van de koning af, waar wij niet op mogen gaan staan (die ligt dwars voor de ingang, lekker handig), en stuurt ons via de natte binnenplaats het heiligdom in. Daar moeten we wat geld offeren (Robert en Bjorn doneren ieder geld in een schaal), dan wordt voor ons gebeden. Een priester en priesteres rammelen met een eenvoudig belletje en de priester zegt vanalles tegen een beeld en tegen / over ons. En wij braaf 'amen' tussendoor stamelen op aandringen van onze gids. Na de gebeden signaleren ze dat de dames ook moeten offeren :-)  nogmaals dokken dus. Met natte sokken (ja, de kids wilden vandaag sokken aan, handige keuze) weer naar buiten, alwaar Kehinde ook nog 'ns in de kippenpoep valt... Gelukkig hebben we snoetenpoetsers mee!

Door richting de Osun rivier, waar de godin Osun in staat. Tot haar richten de Yoruba vrouwen zich als ze vruchtbaar willen worden, dan komen ze hier aan de rivier bidden. Onderweg staan nog een paar goden, o.a. Osun, de god van het ijzer en de oorlog, en een beeld van een vrouw die een kind voedt, met achter haar een tweeling (die zij kreeg na bezoek aan de god van de tweelingen - van die god, Ibeji, staat helaas geen beeld in de Sacred Groves....).

Via een andere weg richting de hangbrug over de Osun, die in 1935 werd gerealiseerd, en dan terug naar de ingang. Van daaruit lopen we langs de weg door naar een ander gebiedje, waar we vooral beelden van Suzanne Wegner zien: een kameleon (die zorgt voor een goede palmolie oogst, mooi toch?), Shopona, de god van de waterpokken (jaja), Ela, een metershoog mensfiguur die de goden aanroept om zijn gebeden te verhoren, en tenslotte Iya Mapo, die enerzijds ook iets met palmolie van doen had, en anderzijds godin van geboorte en vrouwendingen is (onze gids z'n Engels was soms behoorlijk lastig te volgen, dus de info komt deels uit onze Bradt Nigeria reisgids - en die is niet altijd in lijn met wat de gids vertelde :-). Allemaal zijn dit immense constructies, vele meters hoog&breed.

Daarna terug naar de ingang en nog even aapjes kijken die toevallig net gevoerd worden (dit vinden de jongens veeeel leuker dan alles wat we tot dan toe gezien hebben; Kehinde heeft een super scherp oog voor het spotten van aapjes in bomen, voortdurend gilt hij: 'Aapje!' 'Aapje!' 'Aapje!', en wijst dan ergens in het groen, en inderdaad...). Dan nog de gids betalen en een kijkje in de souvenirshop en dan kunnen we weer gaan!

Mr Fatai heeft puff puff voor ons gekocht, een soort kleine oliebolletjes met stukjes rode peper erin, niet echt pittig en best lekker! Hij brengt ons vervolgens ook nog naar het huis van Suzanne Wegner, waar we kort in rondlopen: heel veel kunst, zowel in t shopje (=kamertje), als boven in de leefvertrekken, haar privé collectie. 

Al met al een mooi uitstapje, en ook de jongens vonden het leuk om te doen; dit smaakt naar meer!